#

 Καθως βασίλευε ένας  ήλιος μεγαλόπρεπος,η Ίούλιος Καίσαρ έφυγε πάνω στα χαοτικά νερά,γυμνή,εξόν από τα μαλλιά της που ακόμη άχνιζαν από το αίμα,γυμνή από μέλλον στο καβούκι της.Με τις ζάρες της σάρκας της άδειες από παράσιτα,να χωρίζεται από την κυματιστή κοιλιά του Θεού με μερικές σανίδες.Κι ο Θεός ,υγρός από την αποσύνθεση του κόσμου,στραγγαλισμένος απ'τον ασταμάτητο λόξυγγα των ετοιμοθάνατων,ανατίναζε τα τελευταία βουνά με τα παραστρατημένα δάχτυλά του.

Ξαπλωμένη ανάσκελα,μουσκεμένη ίσαμε το κόκαλο απ'αυτούς τους μακρουλούς και σπαραχτικούς πίδακες που έρχονται κατευθείαν από την άκρη της ραχοκοκαλιάς,με τα πόδια διάπλατα ανοιχτά,ούρλιαζε,πίδακα τον πίδακα,τον οργασμό της στη νύχτα.

Και ακριβώς πριν την τελική αποσύνθεση,όταν έπεσε το τελευταίο φλούδι της κοιλιάς της,τα μυρμύγγια βγήκαν απ'τα κύματα της πληγής της και σκορπίσανε πάνω στη σχεδία.

Joyce Mansour-Η ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡ

Απόδοση:Έκτωρ Κακναβάτος