10.9.19

#

 για τον ποιητή που δεν μπόραγε να σηκώνει το βάρος

πήρε ξυράφι
έπρεπε όλα τα ξεραμένα αίματα
να αφαιρεθούν
απ' τα μάτια,το λαιμό και ανάμεσα στα δόντια
για να μπορέσει να καθήσει
με την ησυχία του ο δέσμιος
να ψιθυρίσει το τραγούδι του
στο πουλί το άρρωστο
με τα φτερά τα μουχλιασμένα
(είπα)
αν τύχει και ο δέσμιος αυτός σ' εγκαταλήψει
γυμνός στα αφημένα δεσμά
χτίσε
χτίσε
(είπα)

μια καλύτερη πολιτεία
με λιγότερα φώτα
και έπειτα φύγε
μα το καράβι που θα σε πάρει να το διαλέξεις
μην μπείς στο πρώτο που θα περάσει
απ' το λασπωμένο δρομάκι
μην σ' επηρεάσει
(είπα)
το ουρλιαχτό των σκιών
παφλασμός από φώτα 

και γδούπος σωμάτων
που πέφτουν από ψηλά
σαπισμένα μέλη είναι (είπα)
που πρόκειται να γίνουν λίπασμα
στ' αποφάγια των πουλιών

#

           your roar of love slayed my despair it ripped me from my path that led me to nowhere you shook me from my sleep that willed me to...