Πάνω ἀπ τὴν ἂσπρη
λιμνούλα
ἒφυγαν τ’ἀγριοπούλια.
ἒνας παγωμένος ἂνεμος
ἀπ’τ’ ἀστἐρια μας φυσᾶ τὸ βράδυ.
Το σπασμένο
μέτωπο τῆς νύχτας
Σκύβει πάνω ἀπ’ τὰ
μνήματἀ μας.
Σ’ ἀσημένια βάρκα
αἰωρούμαστε κάτω ἀπό βελανιδιές.
Ὁλοένα ἀντηχοῦν οἱ
ἂσπροι τοῖχοι τῆς πόλης.
Κάτω ἀπό τὰ τόξα ἀγκαθιῶν
Σκαρφαλώνουμε,ὦ ἀδερφέ,τυφλοί
ὡροδεῖκτες πρός τὰ
μεσάνυχτα.
GEORG TRAKL
