1.12.21

#


Τώρα θα δεις τα χρώματα ν' αλλάζουνε

και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα.

Άγγελοι σαν θνητοί θα σ' αγκαλιάζουνε

εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα.

Τώρα θα πιω νερό απ'το ποτήρι σου

δικά σου θα 'ναι πια όσα δεν έχω.

Θα σπρώξω ουρανό στο παραθύρι σου

κι ό, τι δεν άντεχα θα το αντέχω.

Τώρα θα πιάσω σπίτι στον παράδεισο

τσάμπα οικόπεδο σε παράλια.

Του έρωτα θα βάλω το πουκάμισο

και θα νικήσω δίχως πανοπλία.

Τώρα θα δεις μες στης ψυχής τα υπόγεια

τραπέζι με ψωμί, νερό κι αλάτι

τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια

που πέφτει σαν ζεστή βροχή η αγάπη.

 

 

ΔΙΟΔΙΑ - ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΙΟΛΑΣ & ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΕΛΕΣΙΩΤΟΥ

Στίχοι: Πόλυς Κυριάκου

Μουσική: Σταύρος Σιόλας

 

 

 

 

 

 

 

 


12.9.21

#


 


Υπάρχει τίποτα εκεί πάνω;Τον ρώτησα κάποια στιγμή.

"Όχι βεβαίως τίποτα.Υπαρχει καθαρός ουρανός.Παροτι υπάρχει και η θεωρία ότι είμεθα δισεκατομμύρια μόρια,τα οποία με την αποσύνθεση του σώματος βγαίνουν από τον τάφο και φεύγουν και αυτά όλα πάνε ψηλά".

Δεν χάνεται ο άνθρωπος δηλαδή.

"Ναι! Εγώ βλέπω τη γεύση τών προγόνων μου στο κρητικό λάδι ή στα πορτοκάλια Κρήτης.Υπαρχει μια σύναξη λοιπόν μορίων.Πιστευω , λοιπόν, εις την μοριακή ας την πούμε αθανασία.Ο παράδεισος  των ανθρώπων και η κόλαση των ανθρώπων είναι όσο ζούνε.Μετα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα, είμεθα χώμα.Ερχομεθα  από το τίποτα, πηγαίνουμε στο τίποτα.Κανουμε μια καμπύλη.Αυτη η καμπύλη, όμως, μπροστά στον ήλιο,στα χρώματα-τα χρώματα!-αρωματα ,στον έρωτα, όλα αυτά,είναι πανέμορφα, είναι μια δωρεά αυτό.Να την χαρείς, αλλά να ξέρεις ότι έφυγες  από εκεί,θα πας εκεί.Δεν σου χρωστάει κανείς τίποτα.Απ'το τίποτα ήρθες, στο τίποτα θα πας.Αλλα αυτό έχει μεγάλη σημασία: Εδώ μπορεί να γίνεις αθάνατος."


Μίκης Θεοδωράκης


Πηγή:Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021.

1.8.21

#

Ἂντικρύ μας ὁ Λόγος τοῦ Χριστοῦ ζεῖ,καί δέν ἒχει ἀνάγκες τῶν ἀποδεικτικῶν θεωρειῶν κανενός 

 

 

 

Ὑπάρχει γιά ὃλους 

 

 

 

 

 Ν.Γ.Πεντζίκης

26.7.21

25.7.21

#

Δὲν ἐκτιμάω καθόλου τὸν ἑαυτό μου κι ἒχω μία προσωπικότητα ἀσπόνδυλη,σὰν ρευστὴ μᾶζα,τρεμουλιαστὴ καὶ διαρρέουσα.Μὲ χαρακτηρίζει κυρίως ἡ ἐπιπολαιότητα:στὸ παραμικρό,τυχαῖο αἲσθημα χάνω τὸν λόγο μου κι ὑποδουλώνομαι-ἡ κρίση μου εἶναι ὑποτυπώδης,σπάνια τὴν χρησιμοποιῶ.Ἒχω πολλήν ἀντίφαση.Δὲν μοῦ εἶναι εὐχάριστο νὰ θυμᾶμαι τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς μου,ποὺ εἶναι γεμάτη ἀψυχολόγητες άλλαγές τοῦ ἑαυτοῦ μου ἀπέναντι στὰ ἲδια τὰ πράγματα.Δὲν ἒχω τίποτα γιὰ νὰ ὑπερηφανεύμαι,καμμίαν ἀξιόλογη ἐνέργεια,δὲν μοῦ ἒτυχε τίποτα ποὺ νὰ μὲ τραντάξει,νὰ μοῦ δώσει τὴν αἲσθηση μιᾶς σφριγηλῆς πραγματικότητας,νὰ μὲ γεμίσει εὐτυχισμένη ἒξαψη.Ἒχω μοναχὰ τὶς τεράστιες ὧρες τῆς πλαδαρῆς ἀνίας,τὸν σταματημένο χρόνο σὰν ἀπὸ νεῦμα κάποιου κακοῦ ἂριελ.Στὴν ἀρχὴ ποθοῦσα μιὰ πλήρωση ἀπό ὁποιαδήποτε ἐντύπωση,ἀκόμη κι ἀπό ἒναν κρότο ἢ μιὰ ξαφνικὴ θύελλα,ὒστερα βαρέθηκα καὶ βούλιαξα στὴν ἀπάθεια.Μοιάζει μὲ τὴν σιωπὴ ἑνός πανάρχαιου κούρου στημένου άπέραντι στὸν χρόνο μὲ τὴν ἂχαρη μετωπικότητά του καὶ τὰ μαρμαρωμένα ἀνδρικά του μόρια,μὲ ἓλος σὲ ξερὴ κι ἀπέραντη ἒρημο. ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

21.7.21

#

O ποιητής γίνεται προφήτης έπειτα από μια μακριά, απέραντη και υπολογισμένη κραιπάλη όλων των αισθήσεων Αναζητάει τον εαυτό του, Εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια. Αρθούρος Ρεμπώ

20.7.21

#

 

Ένας τρομακτικός άνθρωπος μπαίνει και κοιτάζεται στον      κ α θ ρ έ φ τ η.

      -Γιατι κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, αφού δεν μπορείς νά δεις τον εαυτό σου παρά μόνο με δυσαρέσκεια;

 Ο τρομακτικός άνθρωπος μου απαντά:

      -Κύριε , σύμφωνα με τις αθάνατες αρχες του 1789, όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα, λοιπόν έχω το δικαίωμα να καθρεφτιζομαι,με ευχαρίστηση ή με δυσαρέσκεια, αυτό δεν αφορά παρά τη συνείδηση μου.

  Σύμφωνα με τη λογική, είχα δίχως αμφιβολία δίκιο, αλλά από νομική άποψη δεν είχε άδικο.





Ο ΚαΘΡΕΦΤΗΣ,Charles Baudelaire(1821-1867)


18.6.21

#

 

Εἶναι ἀλήθεια πώς δέ θέλω νά καταταγῶ στό στρατό οὒτε νά γυρίζω τόρνους σ’εργοστάσια ἐξαρτημάτων ἀκριβείας,ἒχω μυωπία κι οὓτως ἢ ἂλλως εἶμαι ψυχοπαθής.

'Aμερική βάζω κι ἐγὠ τόν ἀλλιώτικο ἑαυτό μου στόν τροχό.

ALLEN GINSBERG

 


#

           your roar of love slayed my despair it ripped me from my path that led me to nowhere you shook me from my sleep that willed me to...