#

Εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί,τό σκότος πόσον;

 

Από το Ευαγγέλιο ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

#

Εξόριστος "Ποιητής" - Παύλος Τριποδάκης || A Poet in Exile - Pavlos Tripodakis (Short Film, 7' 2019)

#

I still have a dream

#

Τοιοῦτο πῶς τό ὂμμα πλήττει σκότος;

 

Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

#

Ποιός τη ζωή μου

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν’ αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

#

Γνωρίζω πως όποιου κι αν είναι τα όπλα,

σκοπεύουν εμένα.Και πως-

αυτό μόνο,Κύριε.

                                 Δεν

γνωρίζω άλλο τίποτε.

 

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

#

 

Τι έγινε και φύγανε οι κάτοικοί της βιαστικοί και αφήσανε τις πόρτες ανοιχτές τα φώτα αναμμένα...

Τυφλά μεγάλα πουλιά συγκρούονται μ'ανοιγμένα φτερά

βαθιά τρομαγμένα.

Η θάλασσα μπαίνει στην πόλη

μεθοδικά βουλιάζει τη στεριά

ένα καράβι με όρνια λεπρά

πλέει απ'τις πόρτες

ξανοίγεται αργά...αργά...

ΑΡΓΑ.

Τα παιδικά μου χρόνια

άκαμπτα παιδιά ξυλιασμένα

τα ξεθάβει ένας κίτρινος σκύλος

συνέχεια τα γυρνάει σε μένα

...ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΝΕΡΑ

τα χέρια μου σταυρώνουνε μόνα τους

σαν πεθαμΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;

........................................................

κανένας;

[...]

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

#

 ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΑΔΑΜ ΣΤΟΝ ΑΔΗ:

Ὡσάν τή γῆ πού καρτερᾶ τήν μπόρα τ'οὐρανοῦ,

ἒτσι στόν Ἃδη ὁ Ἀδάμ κρατούμενος περίμενε

Σένα τοῦ κόσμου τόν Σωτήρα καί τῆς ζωῆς Δημιουργό,

κι  ὃλο στόν Ἃδη ἒλεγε:"Γιατί περηφανεύεσαι;

Περίμενέ με,λιγάκι περίμενε,γιά νά δῆς τό κατόπιν

  διαλυμένο τό κράτος σου κί ἐμένα ἀνυψωμένο.

Τώρα δέσμιο κρατᾶς ἐμένα καί τό γένος μου,

  μά σέ λίγο θά μέ δῆς ἀπό σένα λυτρωμένο,

ἀφοῦ γιά μένα θἂρθη ὁ Χριστός κι ἐσύ θ'ἀνατριχιάσης

    καί τήν τυραννία σου θά καταλύση

   μέ τήν Ἀνάσταση".

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΝ,ΡΩΜΑΝΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ

απόδοση στα Ελληνικά Αρχιμανδρίτου Ανανία Κουστένη

#

καί ζῶν γάρ 

καί θανών 

φοβερός 

Ἰησοῦς

#

Undertow

Let me go
Let me go
Let me seek the answer that I need to know
Let me find a way
Let me walk away
Through the Undertow
Please let me go

Let me fly
Let me fly
Let me rise against that blood-red velvet sky
Let me chase it all
Break my wings and fall
Probably survive
So let me fly
Let me fly

Let me run
Let me run
Let me ride the crest of chance into the sun
You were always there
But you may lose me here
Now love me if you dare
And let me run

I'm alive and I am true to my heart now, I am I
But why must truth always make me die?

Let me break!
Let me bleed!
Let me tear myself apart I need to breathe!
Let me lose my way!
Let me walk…

Let me drain!
Let me die!
Let me break the things I love I need to cry!
Let me burn it all!
Let me take my fall!
Through the cleansing fire!
Now let me die!
Let me die

Let me out

pain of salvation

#

Είναι μονάχα ο ήλιος που λάμπει μια φορά για την ψυχή,

μονάχα η αστραπή της ύπαρξης,και τίποτα ποτέ δεν υπήρξε;

ALLEN GINSBERG

#

Αναλογίσου εαυτέ το ΤΙΠΟΤΑ καθώς το ένοιωσε η Μαρία,

την ΑΠΟΡΡΙΨΗ,

την ΑΔΥΝΑΜΙΑ της πρότερης ζωής της να της εξασφαλίσει την ΖΩΗ

Σκέψου την αβυσσαλέα εγκατάληψη του σαρκικού φρονήματος που από συνήγορος μετατρέπεται αστραπιαία σε κατήγορος.

Οσία Μαρία δείξον ημίν της μετανοίας την οδό...

Αὓτη,δωδεκαετής ἒτι οὖσα,ἒλαθε τούς γονεῖς αὐτῆς,καί ἀπελθοῦσα εἰς Ἀλεξάνδρειαν,ἒζησε βίον ἂσωτον ιζ' ἒτη.Εἶτα,ὑπό περιεργείας κινουμένη,ἀπῆλθε μετά πολλῶν ἂλλων προσκυνητῶν εἰς Ἱεροσόλυμα,ἳνα παρευρεθῆ εἰς τήν τοῦ τιμίου Σταυροῦ Ὓψωσιν.Ὃπου ἐδόθη εἰς πᾶν εἶδος ἀκολασίας  καί ἀτοπημάτων,καί πολλοῦς ἒσυρεν εἰς τῆς ἀπωλείας τόν βυθόν.Θέλουσα δέ εἰσελθεῖν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, καθ'ἣν ἡμέραν ὑψοῦτο ὁ Σταυρός,ἠσθάνθη τρίς καί τετράκις δύναμίν τινα ἀόρατον,κωλύουσαν αύτήν τῆς εἰσόδου ,ἐν ὧ τό μετ'αὐτῆς  πλῆθος τοῦ λαοῦ ἀνεμποδίστως εἰσήρχετο.Πληγεῖσα τήν καρδίαν ἐκ τοῦτου,ἀπεφάσισεν ἳνα  μεταβάλη  ζωήν,καί ἐξιλεώση  τόν Θεόν διά μετανοίας,καί οὓτως  ὑποστρέψασα πάλιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν,εἰσῆλθεν εύκόλως εἰς αὐτήν.

(Απόσπασμα απ'τον βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας )

#

Πρό συντριβῆς 

                                                                                                                                    ἡγείται ὓβρις

(Παροιμιών ΙΣΤ',18)

#

Είχανε ρίξει στην αγορά αρρώστια βαριά,

που ήθελε μάνταλα στις πόρτες και τα παράθυρα κλειστά,

καλά αμπαρωμένα.

Παιδιά δεν κυκλοφορούσανε.

Τα'χε χτυπήσει όλα.

Τη φώναζαν χλευαστικά "Βασίλισσα"και πάντα κρατούσε απ'το χέρι το μοναδικό μικρό παιδί που είχε λόγο ύπαρξης.

Και το φώναζαν "Τρέλα".

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

#

Μύρμηκα σεαυτόν νόμιζε 

καί σκώληκα εν πάση αισθήσει,

όπως γένη θεόπλαστος άνθρωπος.

Ει μή γαρ εκείνο πρώτον,ουκ αν τούτο επακολουθήση.

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΓΝΩΣΤΟΣ

#

"Δέομαι από βάθους καρδίας...

Δέομαι για τον εαυτό μου να μη γίνω σαύρα,κεφαλόποδο,πολύποδας,

οστρακοφόρο,

να μη γυρίσω στην προιστορία..."

ΛΟΙΜΟΣ,ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΣ

#

Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,

όταν ακούσεις ανθρώπους

Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΕΛΕΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΤΥΡΕΣ,1927

#

Μπορεί η γη να πλέει,

δεν το ξέρω.

Μπορεί τα άστρα να'ναι χάρτινα αποκόμματα από γιγάντιο ψαλίδι,

δεν ξέρω.

Μπορεί η σελήνη να'ναι δάκρυ παγωμένο,

δεν ξέρω.

Μπορεί ο Θεός να είναι απλά μία βαθιά φωνή που την

ακούνε οι κουφοί,

δεν ξέρω.

Ίσως εγώ να είμαι κανείς.

Είναι αλήθεια,έχω σώμα και δεν μπορώ να του ξεφύγω.

Θα'θελα να πετάξω έξω από το κεφάλι μου,

όμως αυτό αποκλείεται.

Είναι γραμμένο

να είμαι εγκλωβισμένη εδώ,σε τούτη την ανθρώπινη μορφή.

Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα

θα ήθελα στο πρόβλημά μου την προσοχή σας να επιστήσω.

Υπάρχει μέσα μου ένα ζώο

που γρήγορα γραπώνει τήν καρδιά μου:ένα τεράστιο

καβούρι.

Στη Βοστόνη οι γιατροί σηκώσανε ψηλά τα χέρια.

Δοκίμασαν νυστέρια και βελόνες,

δηλητηριώδη αέρια και άλλα τέτοια,

μα το καβούρι παραμένει.

Είναι μεγάλο βάρος.

Προσπαθώ να το ξεχάσω,να κοιτάξω τη δουλειά μου,

να μαγειρεύω μπρόκολο,βιβλία ν'ανοιγοκλείνω,

τα δόντια μου να πλένω,να δένω τα παπούτσια μου.

Δοκίμασα την προσευχή,

όμως,καθώς προσεύχομαι,το ζώο σφίγγει δυνατότερα

και ο πόνος μεγαλώνει.

Κάποτε ονειρεύτηκα

-μπορεί να ήταν όνειρο-

πως το καβούρι ήταν η άγνοια μου του Θεού.

Όμως ποια είμαι εγώ για να πιστεύω στα όνειρα;

Ο ποιητής της άγνοιας

 ANNE SEXTON,μετάφραση Δήμητρα Σταυρίδου.Εκδόσεις PRINTA 2010

#

Κι αν στα έγκατα της γης
η κόλαση είναι μύθος












 
εντός μου είναι αληθινή





Malherbe

#

Ἐγώ δέ,ὁ ταλαίπωρος,προτιμῶμαι τὸ σκότος

 καὶ μεριμνῶ τὰ ἐν αύτῶ καὶ προστιθῶ τὸν ζόφον,

 καὶ γίνεται παχύτερος τῆ ταπεινῆ ψυχῆ μου,

ἐξ’οὗ τὰ πάθη τρέφονται καὶ ἐν ἐμοὶ ζωοῦνται

καὶ δράκοντές μοι γίνονται καὶ ἑρπετά καὶ ὂφεις

διαταράσσοντες ἀεὶ τῆς ψυχῆς μου τὰ μέλη.

Αγίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου

#

Katatonia

My voice channeling

 A circuit's end
The house we lived in
Stricken with blight

Finding ways to kill the pain
(Kill the pain, kill the pain)
Let the river run wild
Dreams shattering
Aerial sound


Scrape the lacquer
Can't you see it's all tarnished?


Tried the poise
To radiate
Tried my words
To illustrate
Finding ways to end the pain
(Ways to end the pain, ways to end the pain)
Let the river run wild
Dreams shattering
Fixing to die


Scrape the lacquer
Can't you see it's all tarnished?


The levee breaking
I can't live to fight once more
The levee breaking
I can't live to fight once more


The road to the grave is straight as an arrow
I'm just staying around to sing your song, baby
The road to the grave is straight as an arrow
I'm just staying around to sing your song, baby

My voice travelling
Soaring bird above your head
The house we lived in
Ridden with disease


Scrape the lacquer
Can't you see, it's all tarnished?


The levee breaking
I can't live to fight once more
The levee breaking
I can't live to fight once more


The road to the grave is straight as an arrow
I'm just staying around to sing your song, baby
The road to the grave is straight as an arrow
I'm just staying around to sing your song, baby

 

 

#

Σημείωσα στἠ χθεσινή ἐφημερίδα τὴν προσευχή πού εἶχε φτιάξει γιὰ τὸ καράβι του ἓνας Ἂγγλος καπετάνιος,ὁ Λόρδος Hugh Beresford.Σκοτώθηκε στὴ μάχη τῆς Κρήτης:

«Κύριε,στοργικέ μας Πατέρα εὐλόγησε τὶς προσπάθειές μας νὰ κάνουμε τοῦτο τό καράβι ἀποτελεσματικό γιὰ τὴν ὑπηρεσία σου.Βοήθησέ μας  νά ’χουμε πάντα στό νοῦ μας 

τὶς πραγματικές αἰτίες τοῦ πολέμου 

τὴν κακοήθεια,τήν ἰδιοτέλεια,τὸν ἐγωισμό,τὴν ἒλλειψη ἁγάπης 

καὶ νὰ τὶς διώχνουμε ἀπό τοῦτο τό καράβι,ὢστε νὰ γίνει δεῖγμα τοῦ Νέου Κόσμου,ποὺ γι’ αὐτόν πολεμοῦμε.Εὐλόγησε τὰ σπίτια μας καὶ τὶς οἰκογένειές μας.Δῶσε μας νὰ γνωρίσουμε πὼς δὲν ὑπάρχει ἀπόσταση ποὺ νὰ μην μπορεῖ νὰ γεφυρωθεῖ ἀπό τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἂγιο,ἂν τοῦ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας.»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ,ΜΕΡΕΣ   22.09.1941