Τι έγινε και
φύγανε οι κάτοικοί της βιαστικοί και αφήσανε τις πόρτες ανοιχτές τα φώτα
αναμμένα...
Τυφλά μεγάλα
πουλιά συγκρούονται μ'ανοιγμένα φτερά
βαθιά
τρομαγμένα.
Η θάλασσα
μπαίνει στην πόλη
μεθοδικά
βουλιάζει τη στεριά
ένα καράβι
με όρνια λεπρά
πλέει απ'τις
πόρτες
ξανοίγεται
αργά...αργά...
ΑΡΓΑ.
Τα παιδικά
μου χρόνια
άκαμπτα
παιδιά ξυλιασμένα
τα ξεθάβει
ένας κίτρινος σκύλος
συνέχεια τα
γυρνάει σε μένα
...ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ
ΤΑ ΝΕΡΑ
τα χέρια μου
σταυρώνουνε μόνα τους
σαν πεθαμΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;
........................................................
κανένας;
[...]
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΓΩΓΟΥ
