#

Δυὸ μάτια.Πράσινο τὂνα,σμαράγδι.

Τ’ἂλλο κόκκινο,ρουμπίνι.

Τὰ λένε πλευρικά.Φῶτα γραμμῆς.

Εἶναι μάτια.

Τὰ καράβια δὲν τὰ πᾶμε.

Μᾶς πᾶνε.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ,ΒΑΡΔΙΑ

#

 ---------------------------------------
Η ελευθερία είναι ο τάφος της

έλευθερίας

----------------------------------------

Με πύρινες ρομφαίες-σαν κυπαρίσια-

φράζοντας το δρόμο στον αμύητο.

Μα εγώ    που αμίλητο με σύραν στη σκλαβιά

Που τα σκυλιά τροχίσανε

στο φόβο μου

ταβυσσαλέο τους μάτι

Μα εγώ που δε σε γνώρισα ποτέ

Μα εγώ σε ξέρω:

Τι αλύπητη σα μάνα   τι αστυνομία κατάμαυρη

Θα σύντριβες το τελευταίο μου θάρρος

Θα μέθαβες στη μήτρα σου βαθιά,

Των φίλων μου αχόρταγη ερωμένη,

Ελευθερία

ΥΜΝΟΣ ΣΑ ΛΙΒΕΛΛΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ

#

Ξαφνικά κατακλύστηκε

 από ένα συντριπτικό όραμα βυθού

(Λες αντιφέγγισμα κοσμικού ναυαγίου)

Στέκεται μόνος στη μέση της κάμαρας.

Γυμνός.Ανοίγει το σκέπασμα του πηγαδιού.

Η κάθοδος.



Μανώλης Πρατικάκης

#

Ἒφευγαν ἀπὸ τὴ Σμύρνη`

ὂταν βγῆκαν  στὴ Χίο,

μαγαζιά,σπίτια,πόρτες,παράθυρα,τὰ πάντα,

ἒκλεισαν μονομιᾶς.

Αὐτὸς μὲ τὴ γυναίκα του μέσα στὸ κοπάδι`

 τὸ μωρό,ἒξι μέρες νὰ τραφεῖ,ἒκλαιγε,

χαλοῦσε τὸν κόσμο.

Ἡ μάνα ζητᾶ νερό`

ἀπὸ ἓνα σπίτι τέλος πάντων ἀποκρίνονται:

«ἓνα φράγκο τὸ ποτήρι».

Καὶ ὁ πατέρας ποὺ διηγεῖται:

«Ἒφτυσα τότε μέσα στὸ στόμα τοῦ παιδιοῦ γιὰ νὰ τὸ ξεδιψάσω».
 ΣΕΦΕΡΗΣ.ΜΕΡΕΣ.01.06.1926